Rauw, rockend en sleazy: zo kan het geluid van The Big Bad Blues in een paar woorden worden samengevat. Waar op de voorganger Perfectamundo nog veel latin-invloeden te horen waren, keert Billy Gibbons met zijn tweede soloalbum terug naar de blues. Met de openingstrack Missin’ Yo’ Kissin’ wordt de toon voor de rest van het album gezet: slepende bluesrock, ondersteund door vette gitaarriffs, een scheurende harmonicasolo en een strakke ritmesectie. Geen wonder dat de ZZ Top-zanger/gitarist zijn nieuwe release zelf omschreef als een ‘down and dirty’ bluesalbum. Ook levert Gibbons op The Big Bad Blues met maar liefst vier covers een eerbetoon aan een aantal oude bluesmeesters, waaronder Muddy Waters (Rollin’ and Tumblin’) en Bo Diddley (Crackin’ Up). Verwacht geen compleet nieuw geluid van de bebaarde muzikant (een aantal nummers zouden zo op een ZZ Top-album kunnen staan), maar als je een liefhebber bent van stevige bluesrock dan is dit album zeker iets voor jou.
