Rod The Mod is niet kapot te krijgen. Al een aantal keer afgeschreven is hij nu in zijn zoveelste leven zich vooral aan het richten op het songwriterschap. Op Blood Red Roses fuseert hij de Rhythm ’n Blues, waar hij toch zijn gouden jaren mee vulde, met de folk invloeden van de Britse eilanden. De fiddle en whistle horen we veelvuldig terug, maar altijd met een gezonde beat en Rod’s doorleefde stem, waardoor het zeker niet oubollig wordt. Rollin’ and Tumblin’ kennen we natuurlijk van Muddy Waters, en in deze cover, één van de drie, laat Rod weten dat hij net als zijn blueshelden, ook op wat hogere leeftijd nog prima meekan. Dat Rod niet blijft hangen in het verleden blijkt ook wel uit de thematiek van eerste single Didn’t I, over de gevolgen van drugsgebruik voor de omgeving van de gebruiker. Nog steeds weet Rod Stewart een welkome aanvulling op een geweldig oeuvre te maken.
