Kwetsbaar, fijnzinnig en intiem. Dit zijn zo maar wat woorden die me te binnen schieten als ik naar True Meanings, het 14e soloalbum van Paul Weller, luister. Veel violen, akoestische gitaren die de overhand hebben, veel verschillende melodielijnen voor ronkende orgels en blazers. Daarbij komt: Weller zingt enorm mooi. Zijn soulvolle stem ligt prachtig centraal in de mix. Niet alleen zijn eigen stem overigens, want Weller werkt bij dit album samen met Conor O’Brien (Villagers), Noel Gallagher, Lucy Rose, Danny Thompson en Martin Carthy. Na diverse albums waarbij elektrische gitaarrock centraal stond, is dit een album dat het juist veel meer zoekt in de nuance. Geen modrock, geen punkrock, geen kraut (Sonik Kicks), maar verstilling en tederheid. Waar deze plaat van Weller zoal mee te vergelijken is? Denk Elbow (Gravity), denk Glen Hansard (Mayfly), denk Neil Young (Wishing Well) maar denk ook aan zijn eigen Heavy Soul-periode (Old Castles). Hoogtepunten? De opener The Soul Seachers, het Bowie-eerbetoon dat ook zo gedoopt is, het eerder genoemde Wishing Well en May Love Travel With You. Prachtplaat.
