Zoals wel meer mooie dingen komt ook Biffy Clyro uit Schotland. Evenmin als de bandnaam verschaft een eerste luisterbeurt nu niet direct duidelijkheid over met wat voor soort band we hier te maken hebben. Ik hoor funkpunk, rock a la de Foo Fighters en Placebo, ballads, close harmony en punkrock. Deze diversiteit intrigeert en dwingt tot vaker luisteren waardoor de samenhang wat duidelijker wordt. Punkrock a la Fugazi lijkt overal de onderliggende gedachte te zijn hoewel dat er nergens letterlijk dik bovenop ligt. Biffy Clyro blinkt vooral uit in een verassende en eigen veelzijdigheid en een uiterst aangename onvoorspelbaarheid. Dat laatste uit zich vooral in onverwachte tempowisselingen, raar geplaatste breaks en frisse gitaar-riffs. In het Verenigd Koninkrijk wordt de band al op handen gedragen (veel uitverkochte shows, voorprogramma bij Velvet Revolver) en voorspellen verschillende gerenommeerde rockbladen de band een gouden toekomst. Geen hele vreemde gedachte lijkt mij na het horen van Infinity Land.