Niet echt een dansplaat, waar de Franse dj en producer na vier jaar werken in zijn eigen studio alias The Cloud Making Machine. Meer een eclectische speurtocht langs moderne muziekstijlen, met veel aandacht voor sfeer en ambiance. Garnier maakte naast de nodige elektronica gebruik van uiteenlopende instrumenten als oud en spaanse gitaar, en ging daarbij niet voor het grote behagen. De plaat opent en sluit met twee ontregelende, trippy geluidssculpturen. Daar tussenin geklemd naast funk, rock en house merkwaardige avonturen die zo op een moderne Warp-plaat kunnen, schurend en volgestouwd met vreemde samples links en rechts. Zeker vergeleken met het vorige werk neemt Garnier grote stappen voorwaarts, wat heel mooi is, want in de dance hebben we al gemakzuchtige producers genoeg.