DAMNED

Deze jubileum editie zal zeker niet het zelfde media event worden als de onlangs verschenen luxe editie van London Calling, daarvoor was de Damned nooit serieus genoeg. Geen hoogdravende boodschappen of "vernieuwende" muziekale koerswijzegingen. Toch waren de Damned de eerste Engelse punk groep met een single, de eerste met een LP en de eerste die in de USA optraden. Ook waren ze de eerste Engelse punk groep die uit elkaar gingen. En weer bij elkaar kwamen en weer uit elkaar gingen, enz, enz. Als ik het goed begrepen heb zijn ze thans bezig aan hun drieenveertigste reunie-tournee.

Lacht U er maar om, want dat is waarschijnlijk precies de bedoeling. Maar laat er ondertussen geen misverstand over bestaan dat de Damned al grappenmakend een aantal geweldige platen heeft gemaakt. Met, zonder twijfel, Machine Gun Etiquette als het hoogtepunt in hun, uh, "ouvre".

Een plaat die qua muziekale diepgang zeker niet onder doet voor London Calling. De Liedjes zijn stuk voor stuk meer dan in orde. En met maar liefst drie Engelse hitsingles aan boord (Love Song, Smash It Up en I Just Can't Be Happy Today) moge het duidelijk zijn dat er qua toegangkelijkheid weinig te klagen valt. Maar waar de Clash elke muziekale zijstraat die op hun pad kwam wilde verkennen, daar bleef de Damned toch meer een pure rock'n'roll band. Ook het fenomenale gitaar werk van Captain Sensible mag niet onvermeld blijven, het toendertijd bon ton zijnde gezeur over punk groepen die hun instrument niet beheersten speelt hij al solerend met gemak naar de vergetelheid. Aangevuld met een hele rits bonus tracks en de video voor het geweldige had-een-hit-moeten-zijn Plan 9 Channel 7, is dit bijna vergeten meesterwerk mischien eindelijk toe aan de rehabilitatie die het al zo lang verdiende.