ORB

Bijeen gehouden door onderaardse bastonen en majestueuze beats, brengt The Orb ons nu al zo’n dertig jaar dat merkwaardige in Pink Floyd-sferen gebrouwen mengsel van psychedelica, milde techno, R & B, dub, ambient house en stemmen die onsamenhangende quotes voortbrengen. Toen sensationeel en vernieuwend, want The Orb kreeg hiermee de denkers op de dansvloer en de dansers in de chilling room. Anno 2018 staat deze formule nog altijd garant voor imponerende cinematografische muziek die onderbuik en brein beroert. Af en toe maakt Alex Paterson, het enige vaste kernlid, opvallende uitstapjes. Naar kraut of naar reggae en collaboreert hij met David Gilmour, Lee ‘Scratch’ Perry en de BBC. NSAOOB, dat staat voor No Sounds Are Out Of Bounds en dus een hoogst adequate omschrijving van Paterson’s aanpak is, kwam tot stand in samenwerking met onder anderen Jah Wobble en Roger Eno.
Eigenlijk kunnen alle platen van The Orb deze titel dragen. Ook dit 15de studioalbum vliegt weer alle kanten op. In het begin lijkt er nog enigszins sprake van een structuur met losse liedjes, met trouwens fabelachtig mooie en krachtige zang van Emma Gillespie. Weldra verdwalen we in de soundscapes en tijdens het laatste kwart is de luisteraar weer helemaal thuis want in Wonderland. Zeventig minuten lang vermoed je diepere betekenissen maar na afloop blijf je zitten met de vraag of die er wel écht zijn. En als die vraag zich opdringt, weet je dat The Orb wederom een geslaagd album heeft opgeleverd.