Natalie Prass was al een jaar of zes met weinig succes bezig met het maken van muziek, toen ze werd opgepikt door haar schoolvriend Matthew E. White, die haar songs voorzag van een geluid dat wel een breed publiek wist aan te spreken. Ruim drie jaar na het bejubelde debuut van Natalie Prass, dat voorzichtig in de voetsporen trad van de plaat die Dusty Springfield in Memphis maakte, is ze terug. Ook The Future And The Past werd weer geproduceerd door Matthew E. White, maar klinkt toch anders dan het debuut. Op haar tweede plaat kiest Natalie Prass voor een wat meer pop en R&B georiënteerd geluid, met hier en daar een funky uitstapje. Het klinkt op het eerste gehoor wat minder bijzonder dan haar debuut, maar de aanstekelijke songs zullen zeker worden gewaardeerd door een ieder die bij de grote popprinsessen net wat te weinig kwaliteit hoort. Bovendien wint de muziek van Natalie Prass snel aan kracht en diepte.
