OBEL, AGNES

Traditiegetrouw bevat elke editie van deze inmiddels best wel langlopende serie - ooit gedoopt tot de Rolls Royce onder de compilaties - een cover door de curator van dienst, uitzonderingen daargelaten. Dat het breekbare oeuvre van de Deense Obel zelf bepaald niet misstaat tussen haar invloeden en voorbeelden in blijkt uit de frequentie waarin zijzelf een rol speelt (maar liefst vier keer, we worden verwend!) maar dit eigenlijk niet opvalt in deze sferische soundscape vol neo klassieke klanken, (exotische) koorzang (Bulgarian Folklore Choir), jazz en krautrock. Gelukkig kan haar magische output wel een uitbreiding gebruiken en de achterliggende beweegreden zijn artistiek volledig verantwoord (zoek maar op: leerzaam!) en bovenal: wat horen wij haar toch graag zélf, zelfs sprekend (het afsluitende Poem On Death). Obel en haar partner Alex besteedden nogal wat zorg aan het kiezen, zo horen we een constante afwisseling oftewel perfecte balans tussen modern en klassiek (net als Obel zelf op haar prachtplaten) Van pizzicato (Henry Mancini) tot strijkstok met piano (Alfred Schnittke) en via electronica (Yello) langs obscure folk (Sybille Baier), psalmische samba (Quarteto Em Cy With Tamba Trio) en zelfs weirde reaggae van Nora Dean met als grote gemene deler vele soorten vocale acrobatieken, die magische sferen evoceren, evenals de speciaal daarop uitgekozen producties hier zoals Lee Hazlewood's The Nights. Een hypnotische, verslavende topaflevering van LNT!