Ergens ongelooflijk. Sinds 1988 actief en met Something Else je zeventiende album uitbrengen, maar niet aan de anonimiteit kunnen ontsnappen. Het geeft aan dat shoegaze- en neo-psychedelische rockbands als The Brian Jonestown Massacre nog altijd geen volle zalen trekken. Aan de muziek die duwt, dwingt en deint kan het niet liggen – of misschien juist wel. Met genoemd plaatwerk neemt het intrigerende BJM – dat doorgaat als een carrousel van bijna dertig musici die de line-up in- en uitstappen, bediend door oprichter en multi-instrumentalist Anton Newcombe – enigszins afscheid van het experiment en keert het terug naar het traditionele geluid. En dat betekent een dynamische mix van folk-/bluesrock en elektronica, à la The Black Angels, The Dandy Warhols, The Warlocks, Black Rebel Motorcycle Club en Wooden Shjips. Overigens laat de opvolger van Something Else niet lang op zich wachten; in de herfst van dit jaar komt het achttiende en zelfgetitelde album uit.
