Recensie
Gelukkig. Het Zweedse Graveyard heeft met Peace een nieuwe plaat gemaakt en dat is een reden om oprecht blij te zijn. Nadat het intern vanaf 2014 al rommelde, trok de band de stekker er vanwege klassieke persoonlijke problemen in september 2016 namelijk helemaal uit. En dat was doodzonde. Indecent & Obscene, dat in die roerige periode verscheen, was al opvallend richting- en energieloos. De nieuwe plaat Peace maakt gelukkig in een keer heel veel goed en zet dat letterlijk kracht bij met de drukke opener It Ain’t Over Yet, waarin band en zanger Joakim Nilsson lekker vuig van leer trekken en duidelijk maken dat de allesomvattende drive in de muziek van de Zweden terug is. Het geluid van Peace is warm, analoog, glashelder en onwaarschijnlijk seventies. Misschien nog wel intenser dan de jaren zeventig zelf. Graveyard ronkt als een ouderwetse 2 cilinder en heeft een vloeiende doorstart gemaakt. En nu geen ruzie meer maken, dames!
Tracks
Disc 1
1. It Ain't Over Yet
2. Cold Love
3. See The Day
4. Please Don't
5. The Fox
6. Walk On
7. Del Manic
8. Bird Of Paradise
9. Sign Of Peace
10. Low (I Wouldn't Mind)
