Kacey Musgraves is de nieuwste ster in de countrymuziek, maar de countrywereld weet niet wat ze met haar aan moet. Acid, futurisme, LGTBQ-rechten: je hoeft niet echt thuis te zijn in de geschiedenis van Nashville om te weten dat dit niet het gebruikelijke recept is dat de mainstream-sterren van Music City ons voorschotelen. Maar, zoals we al hoorden op haar plaat Same Trailer Different Park uit 2013, is Musgraves geen doorsnee Nashville-ster. Met dat album en de opvolger, Pageant Material, schopte ze nog lekker tegen de gevestigde orde aan. Maar Golden Hour is van een andere orde: een album dat is gemaakt voor crossover-succes. Kacey snijdt in haar teksten nu wat meer universele thema’s aan, terwijl ze muzikaal enerzijds teruggrijpt op classic rock, maar ook op wazige psychedelica en Daft Punk-achtige disco-house. Los van alle genres staat één ding als een paal boven water: dit is de beste collectie popliedjes die we tot dusver gehoord hebben dit jaar.
