Vier jaar na het veel geroemde Time Out Of Mind ligt de langverwachte opvolger van Bob Dylan in de winkel. De plaat (zijn dertigste studio-album) werd in amper twee weken opgenomen met Dylan zelf achter de knoppen en met zijn vaste live-band als begeleiders, aangevuld met Augie Meyers. Love & Theft is nadrukkelijk geworteld in rhtythm & blues en jaren dertig country en vermengt in misschien wel het mooiste nummer van het album bluegrass met countryblues: Highwater (For Charlie Patton). Opmerkelijk genoeg klinkt dit nummer als een Sixteen Horsepower-nummer. De enorme drive van Honest With Me bewijst dat Dylan anno 2001 zeker niet afgeschreven mag worden: ‘I’m here to create the new imperial empire, I’m gonna do whatever circumstances require.’ Formidabele nummers als Mississippi en de afsluiter Sugar Baby zullen hun plek in de Dylan-canon gemakkelijk innemen. Maar ook het lekker ‘hoekige’ Cry A While, of de in rockabilly gedrenkte opener Tweedle Dee And Tweedle Dum laten een gedreven Dylan horen. De meer ingetogen nummers als Moonlight (Dylan als crooner) en het raadselachtige Po’ Boy (met een onweerstaanbaar mooie melodielijn) lijken lang vergeten traditionals vol merkwaardige personages. In vergelijking met het door Daniel Lanois geproduceerde Time Out Of Mind klinkt Love & Theft iets rauwer, terwijl de soms erg cryptische teksten refereren naar klassieke albums als Highway 61 Revisted en John Wesley Harding. En wat te denken van regels als ‘She said, Ya can't repeat the past/I said, Ya can't? Whaddya mean ya can't – of course ya can!’ uit Summer Days. Maar regels als ‘They got Charles Darwin trapped out there on Highway 5’ lijken deels ook als een spel met de Dylan-vorsers te zijn. De nummers lijken parabels, en bevatten talloze verwijzen naar F. Scott Fiszgerals, Shakespeare, oude bluesartiesten en vergeten tradionals. Over Time Out Of Mind schreef The Sunday Times ‘20th century genius’, over Love & Theft kunnen we kort zijn: een 21e eeuws meesterwerk. Maar hoe het nou zit met Charles Darwin op Highway 5…
