Na haar twee essentiële EP’s ging het snel met de carrière van Courtney Barnett. Desondanks nam ze onverstoorbaar de tijd voor deze tweede langspeler. Vorig jaar verscheen nog wel het uitstapje Lotta Sea Lice met Kurt Vile, in wie ze hoorbaar een gelijkgestemde vond. Met een reeks bekende musici uit de Australische scene was dit album wel even anders van aanpak dan bij haar eigen werk, maar op Tell Me How You Really Feel maakt ze weer gewoon gebruik van haar vaste begeleiders en co-producer Burke Reid. Het album kent een verrassend donker begin met Hopefulessness als aanloop en ontluikt hierna met het springerige City Looks Pretty. Wat erna volgt klinkt al even verraderlijk makkelijk in het gehoor zoals de single Nameless, Faceless die in alle eenvoud in het gehoor blijft plakken. Het is Kim Deal van de Breeders die hierop backing vocals zingt en twee liedjes later zelfs met zus en bandgenote Kelley opnieuw te horen is. Met het hart op de tong zingt Barnett met een nuchtere en onderzoekende insteek haar bevindingen en zelfreflecties zonder ze in poespas te verhullen. Een ontwapende eerlijkheid die op zichzelf al prijzenswaardig is. De bijpassende rafelrandjes zijn zeker niet verdwenen, zoals duidelijk wordt op I'm Not Your Mother, I'm Not Your Bitch. Wel werd het voor haar doen een bondig album, ditmaal zonder al te lange liedjes, maar laat ze in onder de veertig minuten weinig meer te wensen over. Ontspannen sluit ze perfect afrondend af met Sunday Roast, die ook prima had gepast op haar album met Vile.
Tracks
Disc 1
1. Hopefulessness
2. City Looks Pretty
3. Charity
4. Need A Little Time
5. Nameless, Faceless
6. I'm Not Your Mother, I'm Not Your Bitch
7. Crippling Self Doubt And A General Lack Of Self Confidence
