HART, MAARTEN 'T

Toen Maarten 't Hart acht jaar oud was, hoorde hij 'Wohl mir, dass ich Jesum habe' uit cantate 147 in de befaamde pianobewerking van Myra Hess. Het was het mooiste wat hij ooit gehoord had, en sindsdien is hij een hartstochtelijk bewonderaar van Johann Sebastiaan Bach. Bach is zijn oudste, diepste, grootste liefde. Zelfs Mozart, die hij toch ook onvoorwaardelijk bewondert, neemt in zijn hart niet zo'n grote plaats in als Bach. Dat is ook te danken aan het feit dat hij zich iedere dag aan de piano laaft an de springlevende geest van dit onvergankelijke genie. In dit boek bespreekt hij een aantal biografische onduidelijkheden in het leven van Bach, probeert hij aan te tonen dat Bach rond 1730 in een crisis geraakte vanwege zijn huiselijke omstandigheden, geeft hij zijn visie op de cantates, de concerten, het Wohltemperierte Klavier, de andere klaviermuziek, de Matthäuspassion, de kamermuziek, en op de omvangrijke literatuur over het fenomeen Bach.