Toen de Amerikaanse indierockveteranen Yo La Tengo in 2015 in Paradiso speelden, viel op dat de groep een beduidend rustiger setlist afwerkte dan hun destijds meest recente wapenfeit Fade had doen vermoeden. Er kwamen ook veel uitgeklede covers voorbij. Een en ander valt op zijn plaats nu There’s A Riot Going On uit is gekomen; alweer hun vijftiende officiële langspeler. Het is een rustig, haast contemplatief werk dat rechtstreeks verwijst naar de klassieker van Sly & The Family Stone uit 1971. Net als toen is ook deze worp, bijna vijftig jaar later, een politiek album dat ageert tegen de maatschappelijke tijdsgeest. Yo La Tengo schakelde de taperecorder in en sloeg simpelweg aan het jammen. Nummers als Polynesia #1 en Let’s Do It Wrong zijn impressionistische songs waar je stil van wordt, die je als luisteraar dwingen om de teugels te laten vieren. Niet de sterkste liedjesplaat van het trio, wel een die uitblinkt in sereniteit.
