Dat Fall Out Boy niet bang is om nieuwe dingen te proberen hebben ze op ieder album laten horen. Van het emo pop-punk geluid van de eerste twee albums is dan ook nog maar weinig te horen op deze nieuwe plaat. Eigenlijk stond deze al gepland voor 2017, maar toen besloot de band het album helemaal af te breken en opnieuw te gaan opbouwen. Dit resulteert er in dat de sound van Fall Out Boy perfect met hun tijd is meegegaan, al had ik liever gehad dat ze het geluid van de eerste drie albums trouw waren gebleven. Ik mis de pop-punk en het karakteristieke stemgeluid van Patrick Stump, waar nu nog weinig nadruk meer op ligt. Het hoogtepunt ligt mooi in het midden met het anthem The Last Of The Real Ones, waarbij ook de gitaar voor even weer terug is.