Wat vliegt de tijd toch. Het is immers zo’n slordige 25 jaar geleden dat dit trio uit Boston aan serieuze roem mocht ruiken. Met klassieke albums als Let Me Come Over (Taillights Fade, weet u nog) en Big Red Letter Day maakten ze diepe indruk: vurige, melancholieke songs waarin de gitaar altijd hard mocht, ergens tussen Dinosaur Jr, Hüsker Dü en R.E.M.. Ondertussen zijn Bill Janovitz, Chris Colbourn en Tom Maginnis (al die tijd al in dezelfde samenstelling) toch al mooi aan hun negende album toe. Zelf zeggen ze dat er allerlei nieuws is (toetsen, vrouwelijke achtergrondzang), maar wat opvalt is toch vooral dat Quiet And Peace als vanouds klinkt en de kwaliteit van de songs weer zo verbluffend hoog is. Zelfs de twee leuke covers tegen het eind passen naadloos in een typisch Buffalo Tom album, dat zich moeiteloos kan meten met hun beste werk. Echt.
