Both Sides Of The Sky wordt min of meer gepresenteerd als het derde deel in een trilogie van onuitgebracht materiaal. Valleys of Neptune uit 2010 en People, Hell And Angels dat in 2013 uitkwam worden dan gezien als de eerste twee delen. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat er natuurlijk al vanaf de dood van Hendrix met enige regelmaat onuitgebracht werk verschijnt. Wel waar is dat eerder genoemde titels een mooi inkijkje geven in het ruwe materiaal. In die zin is ook op Both Sides weer enorm veel te genieten. De dertien tracks die het album telt komen uit verschillende sessies en, aangezien ze niet een ooit beoogd eindproduct zijn, variëren wel wat in dynamiek. Is dat erg? Nee, zeker niet aangezien de ruwheid aanstekelijk werkt. Lover Man heeft een livefeel, Stepping Stone klinkt hier erg swingend en Hear My Train.. is altijd een genot. Jungle is een aanzet maar laat wel verschillende speelstijlen van Hendrix horen, terwijl Sweet Angel een instrumentale variant is op Angel. Georgia Blues met Lonnie Youngblood vonden we eerder op Martin Scorsese Presents The Blues terug. Gelukkig is dit een uitzondering. Stephen Stills heeft het al jaren over dat hij materiaal opgenomen heeft met Hendrix. Of dat hoogstaande kwaliteit is, valt te bezien maar het hier te vinden $20 Fine zou zomaar een van die nummers kunnen zijn. Fijn dat van de samenwerking materiaal verschijnt, maar het is best raar om de stem van Stills te horen op een Hendrix-plaat. Datzelfde geldt voor Woodstock, opgenomen voor de CSNY-versie, dat hoewel qua opbouw al klaar wel ruw klinkt. Send My Love To Linda is weer typisch Hendrix, net als deze versie van Cherokee Mist. Maak niet de fout om Both Sides Of The Sky af te zetten tegen de officiele platen of tegen First Rays Of The New Rising Sun, dat vergelijk gaat niet op aangezien het materiaal te ruw is. Both Sides Of The Sky is echter wel weer een mooie staalkaart van de ontwikkeling van de Meester.
