U kent vast de term Muzikale Duizendpoot. Die is speciaal uitgevonden voor recensenten die het werk van Ty Segall moeten beschrijven. Afkomstig uit de punk scene, laat hij op het één na het andere album horen van werkelijk elke obscure markt thuis te zijn. Op Freedom’s Goblin lijkt hij alleen nog maar meer van zichzelf te willen laten horen. Uiteraard keiharde gitaren in Meaning, tegelijkertijd lijkt hij met Despoiler Of Cadaver te solliciteren naar een plekje op de soundtrack van Stranger Things, compleet met Casio’s en oude Rolands. Wonderbaarlijk hoogtepunt is de versie van Hot Chocolate’s Everone’s A Winner, die nog dansbaarder is dan het origineel. You Say All the Nice Things, een prachtige soulballad, bewijst ook al dat de zwarte muziek geen geheimen voor Segall heeft. Het talent van Segall lijkt onuitputtelijk. Met elf soloalbums in net zoveel jaar, naast welke hij ook nog in diverse bands musiceert, en met de constant hoge kwaliteit kunnen we niet alleen genieten van dit prachtige album, maar ook meteen uitkijken naar een nieuw hoogtepunt.
