DISTURBED

Disturbed is voor mij een onbeschreven blad. Een inleidende biografie ontbreekt en ook de opgegeven internetadressen geven niet thuis. Lang kan deze know nothing trouwens niet duren, want naar verluidt gaat Giant Records grof inzetten op Disturbed. Immers, de band is volgens het label de volgende sensatie van de spooky core. En na dat soort uitspraken, worden we dus waakzaam, of anders gezegd: extra kritisch. Maar van die opstelling bleef echter bar weinig over na een aantal draaibeurten. Ja, Disturbed heeft leentjebuur gepleegd bij Korn, Prodigy, Ministry, Tool en niet te vergeten Faith No More, maar de Amerikanen hebben genoeg eigen klasse om op eigen benen te staan. De groep smijt bijvoorbeeld wat meer gewicht in de strijd, zowel instrumentaal als vocaal. En ook de repeterende effecten in de songs verraden een heel bijzondere bloedgroep. Niet zelden sleurt een refrein of riff je dan ook al hypnotiserend de vertigo in. Sterk punt van The Sickness is de evenwichtigheid. D'r staan geen mindere, maar ook geen `meerdere' nummers op. Alle liedjes zijn even goed. Nadeel daarvan is wel dat er eigenlijk ook geen single