RAWLINGS, DAVID

Op deze plaat spreken we niet meer van Dave Rawlings Machine, maar gewoon van David Rawlings. En al werd de 'machine' voor dit derde album dan min of meer ontmanteld zijn de spelers eigenlijk nagenoeg dezelfde als voorheen. Vanzelfsprekend ontbreken Gillian Welch evenals de inmiddels vertrouwde Willie Watson en Ketch Secor dan ook niet. Meest opvallend aan Poor David's Almanack is dat behalve akoestische er ditmaal ook elektrische liedjes te horen zijn zoals Cumberland Gap, een muzikale knipoog naar Neil Young. Van de romantische inslag van voorganger Nashville Obsolete is weinig terug te horen en de tien liedjes van dit album klinken bondiger en opvallend makkelijk in het gehoor. Deels gesmeed op de tijdloosheid van de traditionele Amerikaanse folk muziek en anderzijds weerklinken flarden uit de meer hedendaagse Woodstock periode. De ambacht en tijdloosheid hebben de twee stromingen met elkaar gemeen en wanneer deze kenmerken eenheid vormen strelen ze de ziel. Midnight Train, Come On Over My House en Good God A Woman zijn hiervan slechts een paar voorbeelden.