Robin Borneman trekt als zanger van het wat pompeuze Amerikaanse rock orkest Trans Siberian Orchestra (TSO) al enkele jaren volle zalen in de Verenigde Staten, maar de Nederlandse singer-songwriter heeft ook een andere kant. Dat liet hij prachtig horen op het twee jaar geleden verschenen Folklore I: The Waving Days, dat indruk maakte met ingetogen en bezwerende folk en blues met hier en daar een uitbarsting. Opvolger Folklore II: The Phantom Wail is nog net wat indrukwekkender. Ook dit keer maakt Robin Borneman muziek met vooral invloeden uit de folk, blues en rock. Folklore I was al een opvallend beeldende plaat, maar op het tweede deel trekt Robin Borneman alle registers open en maakt hij je deelgenoot van een muzikale ontdekkingsreis langs vooral aardedonkere plekken. Het levert een indrukwekkende plaat op, die nog lang aan kracht, intensiteit en schoonheid blijft winnen. Robin Borneman is groot met de Trans Siberian Orchestra, maar verdient nog veel meer respect voor zijn uitstekende solowerk, dat met Folklore II op een nog wat hoger niveau terecht is gekomen.
