SCOTT-HERON, GIL

He influenced all of hip-hop, beweerde Eminem als antwoord op het relatief vroege (62) verscheiden van Gil Scott-Heron in 2011, kort na een nogal succesvolle comeback (I'm New Here, 2010) na zestien jaar vol ups and downs in zowel de carrière als persoonlijke sfeer. Zelf vond GHS reeds bij leven die toegedichte lof (vooral van rappers) op z'n minst twijfelachtig, zie zijn pleidooi Message To The Messengers (Spirits,1994). GHS, volgens eigen zeggen bluesologist had zijn punt lang daarvoor al gemaakt met zijn eerste drie albums voor jazzlabel Flying Dutchman Records onder leiding van sterproducer Bob Thiele, waarop halve jazzgoden als Hubert Laws (altsax en fluit), Ron Carter (bas) en Bernard Purdie (drums) naast GHS kenmerkende conga's en bongo's de in dichtvorm gegoten intelligente maatschappijkritiek met soulvolle en funky jazz arceren. Origineel kwam deze absolute topcompilatie van GHS's eerste drie meesterwerken uit in 1974, in 1988 opnieuw op cd en tevens aangevuld met zes bonusnummers. Heden doet Ace' sublabel Beat Goes Public dat naar goed gebruik nog eens dunnetjes over met négen bonusnummers en uitgebreide duiding. Essentiële kost, derhalve.