Dat deze goede man, bekend als zanger-gitarist van The Black Keys, niet zo kieskeurig is, wisten we inmiddels wel. The Black Keys begonnen als zompig bluesrockduo, maar gaandeweg sloop er steeds meer soul en pop in hun muziek. Op Auerbach’s vorige solo-plaat, Keep It Hid uit 2009, bleef hij nog redelijk dicht bij het Black Keys-idioom (veel blues dus), maar zij-project The Arcs (2015) was eigenlijk een soul-band. Hier gaat hij weer een stap verder. Toegankelijk is namelijk één ding, op Waiting On A Song is het ronduit luchtig. Vrolijke, meezingbare songs die heel veel sixties en seventies ademen. Zoals Josh Rouse ooit een plaat maakte met muziek uit zijn geboortejaar, doet Auerbach dat hier ook, maar dan met muziek die minstens tien jaar ouder is dan hijzelf. Motown, Stax, country, rock ‘n’ roll, Westcoastpop, slagroomzoete strijkers, koortjes en belletjes, het komt allemaal voorbij en Auerbach komt er glansrijk mee weg. Het mag dan immers luchtig zijn, Auerbach kent zijn klassiekers en weet donders goed hoe een fijn liedje in elkaar steekt. Voor de kniesoren: de plaat telt tien liedjes en duurt een dik half uur; maar was dat in de goede oude tijd niet precies zo? Dus. Voor wie op zoek is naar een fijne plaat om met warm weer lekker uit de ramen te laten waaien, zoek niet verder: Waiting On A Song is de soundtrack van de zomer van 2017.
