CD + DVD + TSHIRT
Het in een fraaie hoes gehulde Infinite is het twintigste studioalbum van Deep Purple en is de opvolger van het goede Now What?!. De vooruitgesnelde singles lieten al horen dat Deep Purple muzikaal nog lang niet versleten is. Zo heeft Time For Bedlam een dreigende ondertoon en is er ook weinig mis met All I Got Is You waarin Gillan laat horen dat hij nog steeds een uitstekend zanger is, die bovendien zijn beperkingen kent. Een prominente rol op de plaat is weggelegd voor de toetsen van Don Airey en dit zorgt er gelijk voor dat de plaat een grote(re) progfeel heeft. Denk hierbij echter niet dat de klassieke sound losgelaten is, producer Bob Ezrin heeft goed zijn best gedaan om de plaat te laten klinken als een typische Purple plaat met als gevolg dat er ook meer dan genoeg ruimte is voor de gitaarcaperiolen van Steve Morse en de ronkende bas van Roger Glover. Sterker nog: misschien is het juist hierdoor wel de meest klassiek klinkende plaat post Blackmore. Tien tracks kent het album waarvan de afsluitende Doors-cover Roadhouse Blues wat mij betreft niet nodig was. Buiten de singles laten ook de andere tracks zoals Hip Boots, Birds Of Prey, One Night In Vegas en The Surpising eveneens horen dat de band nog steeds muzikaal zich wil ontwikkelen en echt nog niet afgeschreven mag worden. Het lange toeren kon wel eens afgelopen zijn, maar ik hoop dat, zeker in een tijd waarin het volgens Glover mode is om als oudere muzikant dood te gaan, de band nog jaren doorgaat met het maken dit soort fraaie platen.
