SHINS

Het is een tijd stil geweest rond de band van James Mercer, die in jaren nul furore maakte met melodieuze indierock. New Slang van debuutplaat Oh, Inverted World (2001) was een alternatief volkslied en ook Chutes Too Narrow (2004) en Wincing The Night Away (2007) zijn klassiekers in het genre. Daarna ging Mercer in zee met Brian ‘Danger Mouse’ Burton, met wie hij als Broken Bells twee platen met electropop maakte, al leverden The Shins vijf jaar geleden nog het fraaie Port Of Morrow af. Misschien kwam het door Broken Bells, misschien wilde Mercer het gewoon anders. Feit is dat Heartworms veel meer op electronica (toetsen, drumcomputers) leunt dan we van The Shins gewend zijn. Opener Name For You klinkt heel poppy, maar wel vertrouwd. De drie songs die volgen gaan richting eighties-pop, met echo’s van bijvoorbeeld Depeche Mode. De fans van het eerste uur zullen zich op het achterhoofd krabben, maar dan slaat Mercer terug met het prachtige Mildenhall, een soort New Slang 2.0. Ook op Rubber Ballz, Half A Million, Dead Alive en So Now What voeren electronica de boventoon, maar wel met een klassieke Shins-melodielijn (let op de refreinen!). Dat geldt ook voor titeltrack Heartworms, dat weer veel lijkt op eerder werk van The Shins. De plaat sluit af met het zwoele The Fea, waarop ze zich aan een soort latin wagen. Dit alles maakt Heartworms een gedurfde plaat. The Shins hebben duidelijk de gebaande paden gemeden en dat siert ze.