Recensie
Een heerlijk zuigend Hammond-orgel, vlezige sax en een apestrakke ritmesectie. Ziehier de wapens van de heren Hogenhuis, Oosterbeek, Rolff en Schlarmann, alias Bruut!. Over of je dit jazz mag noemen, daar willen we van af zijn. Noem het maar gewoon Superjazz. Dat is die stijl die altijd een vette groove heeft en waarbij je niet stil kunt zitten. Die net zo makkelijk een ode aan de surf brengt (Baha), zich vergrijpt aan smerige jazz-punk (Saga) en knipoogt naar Charlie Parker (Yamazaki). Maar bovenal is Superjazz heel erg cool. Het zwierige Camel, Kors, Binson en Sonora, ze nodigen allemaal uit om luidkeels met je vingers te knippen. Loulou is er om loom op te wiegen en geswingd mag er op het springerige Plume en vooral op Prince. Superjazz dus, niet meer en niet minder.
Tracks
Disc 1
1. Baha
2. Camel
3. Plume
4. Loulou
5. Prince
6. Yamazaki
7. Kors
8. Saga
9. Binson
10. Sonora