STRAND OF OAKS

Wat een verademing was HEAL, de plaat waarmee Timothy Showalter onder de naam Strand Of Oaks doorbrak. Het had een rootsy randje zonder gemaakt of gedateerd te klinken, rockte zonder genade en had een sprankelende productie. Zie daar met een volgende plaat nog maar eens aan te tippen. Showalter moet hetzelfde hebben gedacht, hij gooide de opvolger die zo goed als klaar was in ieder geval weer in de prullenbak. Hij besloot het feest dat hij naar zijn doorbraak vierde nog even door te trekken naar een volgende plaat met een uitbundigheid die je op de allerbeste feesten voelt als het kippenvel je verrast en doet beseffen dat er geen enkel ander moment toe doet dan nu. Maar ook met ruimte voor de bittere kater die je doet afvragen wat je vannacht in godsnaam bezielde. En met een uitzonderlijke rol voor de productie om daar een onmogelijke balans in te vinden.