Een nieuwe lente, een nieuwe Elbow. Sinds hun doorbraak met The Seldom Seen Kid (2008) brengt dit zachtmoedige gezelschap uit Manchester elke drie jaar een studio-plaat uit, die steevast deze tijd van het jaar verschijnt. Puur toeval natuurlijk. Geen toeval is de ontwikkeling in hun muziek. Begonnen als ‘progrock without the solos’ (gelijke delen Genesis, Radiohead en Talk Talk), verdwenen na The Seldom Seen Kid de ruige uitbarstingen uit hun nummers. Het leidde op Build A Rocket Boys! (2011) en The Take Off And Landing Of Everything (2014) tot lange, soms wat plechtstatige nummers. Op Little Fictions pakken ze het bescheidener aan en dat pakt heel goed uit. De songs zijn korter, smaakvol maar spaarzaam gearrangeerd en ze zitten weer beregoed in elkaar. Ondanks (of dankzij) het vertrek van drummer Richard Jupp gebruiken ze ook meer percussie (Gentle Storm, All Disco, K2), wat de nummers spanning geeft. De plaat begint met Magnificent (She Says), een opzettelijk naïeve oproep tot mildheid en optimisme, met een mooi strijkersarrangement. Het eindigt met Kindling (met Tom Waits-achtig tamboerijngerinkel), waarop Elbow doet waar ze het best in zijn: een groot gebaar maken zonder pompeus te zijn. Er tussenin roepen de herhalingen in Trust The Sun en K2 een hypnotiserend sfeertje op, is het uitgesponnen titelnummer een hoogtepunt en zijn Head For Supplies en Montparnasse breekbare kleine liedjes. Met zoals altijd die aangenaam zachtruwe stem van Guy Garvey, met die prachtige melodielijnen. Voor de jaarlijstjes van 2017 mag deze vast op de longlist.
