DOULCE MEMOIRE

De in 1492 in Venetië geboren Sylvestro Ganassi was een gepassioneerde gambist en fluitist. In 1535 schreef hij het boek met technieken voor de fluit: Opera intitulata Fontegara. Later volgt een zelfde soort boek voor de viola da gamba. Musicoloog en blokfluitist Denis Raisin Dadre combineert deze technieken van Ganassi met de madrigalen van Philippe Verdelot, waarover Ganassi veelvuldig sprak. Het resultaat is een prachtig album, waarbij we een sprankelende fluit horen, die niet alleen Clara Coutouly begeleid maar ook zelf de solist mag zijn. Samen met de leden van Doulce Memoire brengen Clara Coutouly en Denis Raisin Dadre een album vol ritmiek en dynamiek. In het boekje is veel informatie over Sylvestro Ganassi aanwezig.




Philippe Verdelot & Sylvestro Ganassi: Madrigali Diminuiti



anon.:
Pavana 'La ternarina'
Pacientia ognom mi dice
Se a vostra voglia

Barberis, M:
Fantasia sopra se mai provasti
Madonna qual certezza

Lurano:
Aldi donna non dormire

Tromboncino:
Nunqua fu pena magiore

Verdelot:
Tutto il di piango
Tutto il di piango (instrumental)
Igno soave
Igno soave (instrumental)

Ardenti miei sospiri
Donna che sete fra le donne belle
Donna che sete fra le donne belle (instrumental)
In me cresce l’ardore
In me cresce l’ardore (instrumental)
Madonna qual certeca
Madonna qual certeca(instrumental)

Doulce Memoire, Denis Raisin Dadre


In 1535 Sylvestro Ganassi published in Venice the first treatise developing the technique of the art of ornamentation at an unprecedented level of rhythmic complexity and virtuosity. Playing the recorder, the instrument to which Ganassi devoted his work, Denis Raisin Dadre applies the rules of the treatise to the repertoire that Ganassi practiced, frottole and, above all, the madrigals of Philippe Verdelot. With the ornaments, the music proves to be a living art that practices a constant rhythmic shift, the exuberant virtuosity of improvisations and a ‘swing’ that would be typical of jazz in the 20th century.