Treffende titel heeft Alex Izenberg gekozen voor zijn debuut. De jonge singer/songwriter uit Los Angeles toont zich op dit album namelijk een ondeugende acrobaat die excelleert in opwindende, vroegbarokke indiepop. Hij schijnt er vijf jaar aan gewerkt te hebben met componist en geluidsontwerper Ari Balouzian. Hoewel die nauwkeurigheid inderdaad hoorbaar is aan de inventieve, filmische arrangementen, klinkt de muziek op Harlequin toch opvallend licht en spontaan. Liedjes als Libra en Archer zijn gelaagd en zitten vol leuke vondsten. Zwierige strijkers, verdwaalde houtblazers, hier en daar zowaar een streep noise. Izenberg zet steeds net op tijd een onverwacht sonisch stapje zijwaarts. Wel zo spannend. En dan hebben we het nog niet eens over de gedoodverfde radiohit To Move On gehad; een heerlijke downtempo soulkraker voor wie Aloe Blacc's I Need A Dollar wat te gelikt vond. Alex Izenberg is iemand om de komende jaren in de gaten te houden. Met name door fans van Grizzly Bear, Dirty Projectors en Gruff Rhys.
