Het is alweer zes jaar geleden dat de wereld voor het eerst kennis maakte met de hypnotiserende gitaarmuziek van Warpaint. Inmiddels zijn Emily Kokal, Theresa Wayman, Stella Mozgawa en Jenny Lee Lindberg graag geziene gasten op festivals en de grote clubpodia, niet in de laatste plaats vanwege hun intense liveshows. Waar de gitaren op het titelloze tweede album al meer naar de achtergrond waren verdrongen ten faveure van elektronica, draait het op nummer drie nog veel meer om hooks en ritmes. Heads Up werd voorafgegaan door het voor Warpaintbegrippen zeer uitbundige New Song, dat leek gemaakt voor de dansvloer. R'n'b en elektro vormen ditmaal zeker zo'n belangrijke inspiratiebron als de post- en artrock van voorheen, maar dat betekent niet dat we op Heads Up een volstrekt andere band horen. Eerder is deze plaat een logisch vervolg op zijn voorganger. De vier dames mogen dan wel graag experimenteren, het resultaat klinkt nog altijd onmiskenbaar als Warpaint en dat komt niet alleen door de inmiddels uit duizenden herkenbare bezwerende zanglijnen. Ergens werd dit album al als een post-genreplaat omschreven en daar is wel wat voor te zeggen, al zou je ook kunnen stellen dat de dames van Warpaint hun eigen genre hebben ontwikkeld. Hoe het ook zij, Heads Up is in elk geval een spannend nieuw hoofdstuk in het oeuvre van deze bijzondere band.
