Norah Jones wordt sinds haar debuut Come Away With Me uit 2002 geassocieerd met jazzy pop, maar iedereen die al haar platen kent, weet dat de zangeres uit New York een stuk veelzijdiger is. Norah Jones flirtte het afgelopen decennium intensief met onder andere country, folk, soul en eigenzinnige pop (op misschien wel haar beste plaat, Little Broken Hearts uit 2012), maar keert op Day Breaks weer terug naar de jazz. Op haar nieuwe plaat laat Norah Jones zich begeleiden door gelouterde topmuzikanten als saxofonist Wayne Shorter, organist Lonnie Smith en meesterdrummer Brian Blade. Norah Jones is zelf vooral achter de piano te vinden en tekent uiteraard voor de van haar bekende lome en zwoele vocalen. In de nieuwe songs en vertolkingen van songs van Neil Young, Horace Silver en Duke Ellington keert de Amerikaanse terug naar het geluid van haar debuut, al bevat Day Breaks wat minder pop en wat meer jazz dan dit zo geprezen en succesvolle debuut. Het is jazz van de dromerige en bedwelmende soort en dat is een soort die perfect past bij de nog altijd heerlijke stem van Norah Jones, die bovendien opvallend gedreven klinkt en zich als een vis in het water voelt tussen de topmuzikanten die de plaat vol spelen. Met Day Breaks is de cirkel die werd gestart met Come Away With Me rond, maar de plaat laat ook goed horen dat Norah Jones enorm is gegroeid. Het is smullen voor de liefhebbers van pure jazz, maar ook een ieder die genoot van de andere gedaanten van Norah Jones zal deze plaat met liefde omarmen.
