Danny Vera weet nu al jaren te blijven verrassen met zijn eigentijdse mix van Americana, Rock ’n Roll en de betere ballad. Na twee EP’s met covers en experimentjes is het nu tijd voor de volwaardige opvolger van zijn Excelsior debuut Distant Rumble. Zijn hart ligt natuurlijk nog steeds bij het zuivere gitaarwerk, vol met echo en met drama gebracht. Dat wordt nog eens versterkt door de schitterende orkestrale begeleiding, die bijvoorbeeld opener Ghost alleen maar dreigender maken. De uitstekende en volle productie geeft sowieso het hele album een tijdloze kwaliteit mee, in de traditie van Elvis anno The Memphis Sessions, Roy Orbison en Bruce Springsteen ten tijde van Born To Run, toen die het grote theatrale gebaar ook niet schuwde. Die laatste naam wordt echter ook in herinnering gebracht bij een meer ingetogen nummer als Easier That Way, dat zo op Devils & Dust had gekund. In Loving Her Alone duikt Douwe Bob op, wiens invloeden natuurlijk niet al te ver van Vera afliggen en wiens bijdrage ook uitstekend past. Dat nummer is ook het enige dat niet alleen door Vera is geschreven, wat gezien de sterkte van de nummers een compliment op zich is. Niet alleen een uitstekend album, maar vooral een puik werkje waarin Danny Vera bewijst meer te zijn dan een door retro ingegeven artiest, namelijk een eigentijds rock ’n roller die de geschiedenis kent en zijn eigen plaats daarin opeist.
