CROWDED HOUSE

In 1985 verliet Tim Finn de vooral in Nieuw-Zeeland ongekend populaire band Split Entz. Zijn jongere en enkele jaren daarvoor tot de band toegetreden broertje Neil had minder met de new wave-bandering en al snel ontstond een nieuwe band, meer gericht op melodie en het klassieke popliedje: Crowded House. De eerste titelloze plaat (1986) sloeg meteen aan in het thuisland, maar mede dankzij een gebrek aan promotie werd de band niet opgemerkt in Europa en de VS. Daar kwam middels enkele kleinschalige optredens voor insiders verandering in, met als gevolg de eerste hits Something So Strong en vooral Don’t Dream It’s Over. Het tweede album , Temple Of Low Man (1988), bevat wederom vele sterke nummers, maar ontbeert een echte single, al deed Better Be Home Soon het aardig. Neil en Tim besloten daarna werk te maken van een gezamenlijke plaat als de Finn Brothers, maar besloten de nummers om te werken tot wat het meest verkochte Crowded House-album zou worden: Woodface (1991). De plaat betekende de definitieve doorbraak in Europa, maar de VS haalde de schouders op en Tim haakte middenin de tournee alweer af. De band trok zich daarop terug in eigen land, met als gevolg de spannendste én meest onderschatte plaat van de band: Together Allone (1993), voor het eerst niet geproduceerd door Mitchell Froom maar door Youth. De verkoopcijfers vielen echter tegen, waarna de band feitelijk ophield te bestaan. Er volgde nog een album met restanten (Afterglow, 1999) en Neil Finn concentreerde zich op verschillende soloprojecten. Pas in 2007 kwam de band weer elkaar voor het sombere Time On Earth, sterk beïnvloed door de zelfmoord van drummer Paul Hester, en Intriguer (2010). Sterke platen, maar het niveau van de eerste vier albums werd niet geëvenaard. Alle studioalbums, inclusief Afterglow, zijn nu opnieuw uitgebracht, elk vergezeld van een bonusschijf vol alternatieve mixen, outtakes en thuisopnames die laten horen hoe ijzersterk de nummers van Neil Finn ook in soms zeer rudimentaire vorm al zijn. Alle reissues zijn prachtig vormgegeven en vormen ze een fraai monument voor een van de beste bands van Nieuw-Zeeland.