Peter Hammill, Hugh Banton en Guy Evans zijn alle drie op weg naar hun zeventigste verjaardag en dat stemt hen niet vrolijk, zo laat Do Not Disturb horen. Nu is Van der Graaf Generator toch al nooit een band van roltoeters en feestneuzen geweest. Maar deze nieuwe plaat van het door het vertrek van saxofonist/fluitist David Jackson tot trio terug gebrachte gezelschap heeft wel een heel vette, inktzwarte rouwrand mee gekregen. Zoals wel vaker raakt VDGG met zijn uiterst herkenbare intellectualistische progrocksound vooral aan thema’s als verlies, ontgoochelingen en vergankelijkheid ‘’More or less, all for the best, in the end it’s all behind you’’, is de sleutelzin van afsluiter Go. De plaat wordt extra verdrietig op de songs waarin de band herinneringen ophaalt aan reeds lang vervlogen tijden zoals op Alfa Berlina. Dan treedt een effect op waaraan Peter Hammill niet direct wordt geassocieerd: hij ontroert.
Maar ondanks de grafsfeer en het bijtende cynisme maken de drie een energieke, geïnspireerde indruk. VdGG is nog lang niet uitgespeeld. De reunie van 2005 van deze progrockdinosaurus is tot en met Do Not Disturb volkomen gerechtvaardigd. Hopelijk zit er nog meer in het vat. Zo niet, dan is Do Not Disturb een fraaie zwanenzang.
