Wovenhand is natuurlijk vooral het vehikel van David Eugene Edwards, voormalig hoofd van 16 Horsepower, en geworteld in de Southern Gothic waarin de Bijbel en Whiskey hand in hand gaan, met alle gevolgen van dien. Sinds 2002 is Wovenhand actief en, afhankelijk van wat je allemaal meetelt, is dit ongeveer hun 12e release. Over de jaren heen heeft Edwards meer en meer de aansluiting gezocht bij de postpunk en doommetal, waarbij de relatie met de donkere krochten van Amerikaanse folk nooit verloren zijn gegaan. Voor dit album werd uitgeweken naar de studio van Steve Albini met Sanford Parker (Minsk, Tombs) achter de knoppen. Niet verwonderlijk dus dat het geluid flink stevig uit de speakers schalt, met de dreigende aanwezigheid van Edwards als middelpunt. Ook thematisch slaat de titel vooral op de relatie van de mens met de nacht, en dan met name natuurlijk die zaken die het daglicht sowieso niet kunnen verdragen. Een zeer goed werkende combinatie van in de folk gewortelde songs en harde, confronterende metal-productie.
