CAR SEAT HEADREST

Eigenzinnig, bevlogen, overtuigend, energiek, creatief, integer, bezeten. Dat zijn een paar van de begrippen die je te binnen schieten als je naar Teens Of Denial, de eerste volwaardige cd van Carseat Headrest luistert. Spil van de band is ene Wil Toledo, die besloten heeft met deze cd uit zijn muzikale schulp te kruipen. Geen gefreak meer op z’n slaapkamer, maar een volwaardige productie. Toledo is een man met een boodschap, a man on a mission. Hij doet dat compromisloos en veelzijdig, zowel muzikaal als tekstueel. Neem nou de "Ballad of the Costa Concordia". Een muziekstuk van ruim 11 minuten, dat sommigen misschien een ‘suite’ zouden noemen. Hij propt het stuk vol met muzikale ideeën (van garage tot elegante koortjes) en instrumenten (blazers, toetsen, stemmen) en veel, heel veel tekst. Het kapseizen van het Italiaanse cruiseschip gebruikt hij als metafoor voor de strijd van een jonge man oom zijn idealen overeind te houden. De muziek vliegt alle kanten op en is daardoor interessant. Dat geldt ook voor de rest van de cd. Rammende gitaren (geen metal, geen hardrock) worden ijskoud afgewisseld met bijna minimalistische stukjes die in de verte aan Cluster en Eno doen denken. Teens Of Denial is een album voor mensen die durven te luisteren naar muziek die ze (nog) niet kennen. Muzikale refrenties: Clem Snide /Eef Barzelay en Centro-matic, maar dan met meer en forser gitaarwerk. Carseat Headrest maakt Intrigerende muziek. Voorwaarde is dat je je er voor openstelt. Eerst helemaal beluisteren en dan pas oordelen!