Met zijn album The Lights From The Chemical Plant nam Robert Ellis een verrassende afslag naar rechts; van de traditionele en klassieke singer-songwriter naar een meer pop-benadering, zonder overigens de aandacht voor het echte liedje te verloochenen. Integendeel. Het betekende in 2014 een echte - en verdiende - doorbraak. Logisch is het dat Ellis daarop voortborduurt. De Texaan die zich settelde in Nashville, Tennessee heeft opnieuw hetzelfde team ingeschakeld dat ook het zelfgetitelde Robert Ellis heeft voorzien van een rijk georkestreerd geluid waar zowel twang-gitaar, pedal steel als strijkers een plaats hebben gekregen. De songs zijn ook nu weer sterk, zoals het subtiele California, opgesierd met elektrische piano, de heerlijke, countryeske travelsong Drivin’; evenals het perfecte popliedje How I Love You en de gevoelige en dramatische ballads The High Road en You’re Not The One. Dit is schitterend. Opnieuw weet Robert Ellis met een bijzonder afwisselende new-country plaat - gelijk Sturgill Simpson - respect af te dwingen. Omdat Ellis zowel liefhebbers van het betere popliedje als alt.country-adepten maximaal weet te boeien, is ook dit vierde Robert Ellis-album weer een ronduit fantastische plaat.
