Recensie
Vorig jaar was het zeventig jaar geleden dat atoombommen op Nagasaki en Hiroshima tot het einde van de Tweede Wereldoorlog leidden. Regisseur Mark Cousins (The Story of Film: An Odyssey, 2011) maakte er een impressionistische documentaire over, opgebouwd uit archiefbeelden, die in augustus al te zien was bij de BBC. Cousins liet de beelden voor zichzelf spreken en maakte daarom geen gebruik van een moderne voice-over, maar vroeg in plaats daarvan Mogwai om een originele soundtrack te componeren. Dat was de Schotse post-rockers wel toevertrouwd, getuige eerdere fraaie soundtracks voor de Franse serie Les Revenants en een documentaire over Zidane. Ook Atomic laat zich prima beluisteren zonder beelden. Sterker nog, de plaat kan eigenlijk gewoon doorgaan voor een regulier Mogwai-album. De band experimenteert hier wat meer met elektronica en verkiest sfeer en spanning boven dynamiek, maar het dreigende Atomic bevat verder vooral vertrouwde Mogwai-elementen. Sterke plaat.
