Dat de Californische garagerocker Ty Segall en productief baasje is, dat is ondertussen geen nieuws meer. En dat die kwantiteit aan releases gepaard gaat met een al even indrukwekkende kwaliteit, dat weten de meeste muziekliefhebbers ondertussen ook wel. Valt er dan nog wat nieuws te melden over de zoveelste plaat van de noeste werker? Zeker, want op Emotional Hugger horen we Segall maffer en manischer dan ooit musiceren. Soms slepend loom en verdrinkend in fuzzende bassen, dan weer onrustig snel en gejaagd. Zijn haarfijne gevoel voor catchy riffs en pakkende hooks is hij zeker niet kwijt, maar het komt op deze plaat steeds vaker door een vervormend en verwarrend filter tot de luisteraar. Het voegt op knappe wijze wéér een nieuwe dimensie toe aan het toch al behoorlijk caleidoscopische universum van Ty Segall. Een universum dat zich steeds maar uit blijft dijen en waarvan het creatieve eind godzijdank nog lang niet in zicht is.
