Hoewel zijn eerste soloalbum Blowin’ your mind uit 1967 was, wordt Astral Weeks toch meestal als de start van de solocarriëre gezien van Van Morrison. En wat voor een start. Het album kwam relatief snel tot stand – in drie sessies - maar niet geheel vlekkeloos. De jazzmusici hadden nog nooit samen gespeeld en moesten zonder te oefenen en zonder bladmuziek, waardoor ook hier en daar foutjes in het tempo van de band ontstond. Hoewel Astral Weeks minder toegankelijk was dan zijn voorganger en de opvolger, het al eerder in een luxe editie uitgebrachte Moondance en daarom ook aanvankelijk weinig succes had, wordt het album gezien als de beste van Van Morrison. En terecht want songs als het opzwepende The Way Young Lovers Do en het adembenemende Cyprus Avenue vervelen nooit. Aan het originele album zijn nu vier outtakes toegevoegd. Wat karig in vergelijking met de heruitgave van Moondance, maar niet verbazingwekkend, aangezien de meeste nummers snel op de band stonden. His Band And The Street Choir krijgt dezelfde Deluxe behandeling. Essentiele kost.
