Toen The Libertines in 2002 debuteerden met Up The Bracket werden ze onthaald als de nieuwe hoop in de Britse popmuziek. Met een mengeling van een dosis Sex Pistols, een vleug The Smiths en een flinke scheut The Clash - niet in het minst omdat Mick Jones beide albums van de band produceerde - was er een band die weer songs met een hoofdletter S wisten te schrijven. De kracht van de band lag in de gecombineerde talenten van Pete Doherty en Carl Barat die alle songs een meerwaarde gaven. Doherty bleek echter een enfent terrible met een zwaar drugsprobleem. Beide heren gingen het solopad op (met respectievelijk Babyshambles en Dirty Pretty Things) tot in 2010 ineens een reunieoptreden werd aangekondigd. De shows op het Reading en Leeds festival waren een groot succes. Toch hebben we vijf jaar nog moeten wachten op een nieuwe plaat en dat komt omdat Doherty pas sinds begin dit jaar definitief lijkt te zijn afgekickt. Anthems For The Doomed Youth is een waardige opvolger van de twee eerder verschenen albums. De heren klinken nog steeds urgent, hebben het songschrijven beslist niet verleerd en producer Jake Gosling geeft ze een lekker authentiek rammelend geluid mee. Een geslaagde wederopstanding die maar weinigen voor mogelijk hebben gehouden.
Barbarians
Gunga Din
Fame and Fortune
Anthem for Doomed Youth
Heart of the Matter
Belly of the Beast
Iceman
You’re My Waterloo
Fury of Chonburi
The Milkman’s Horse
Glasgow Coma Scale Blues
Dead For Love
