Recensie
Niet alleen de hoes, waarop D’Angelo’s toen nog topfitte lijf in pronkte, was uitdagend, maar ook de muziek bleek een stuk vrijer en minder conventioneel. Met zo’n heilig drieluik aan studioalbums, is het moeilijk kiezen welke de beste is. Ze bieden ook allemaal net wat anders. Is Brown Sugar neo soul in optima forma, geldt Voodoo als de Critic’s Favourite. Als Brown Sugar de liedjes heeft, heeft Voodoo de groove. De opnames vonden dan ook grotendeels impromptu plaats, terwijl ook Mama’s Gun (Badu) en Like Water For Chocolate (Common) werden opgenomen. Het was een grote jam, en dat straalt er ook van af. Gesterkt door Questlove’s productie (en catalogische kennis van zwarte muziek, van hiphop tot jazz), durft D’Angelo op Voodoo te meanderen en te zoeken. Maar in de nuance vindt hij meer zeggingskracht dan het gros van de soulzangers voor en na hem - hoeveel gegrom of vibrato ze ook achter hun stem zetten. Tijdloos meesterwerk, dit jaar een kwarteeuwtje oud.
Tracks
Disc 1
1. Playa Playa
2. Devil's Pie
3. Left And Right
4. The Line
5. Send It On
6. Chicken Grease
7. One Mo'gin
Disc 2
1. The Root
2. Spanish Joint
3. Feel Like Makin' Love
4. Greatdayndamornin'/Booty (Medley)
5. Untitled (How Does It Feel)
6. Africa
