Velen, en dan met name muzikanten en muziekcritici, beschouwen Opeth als de
beste metal-band ter wereld. Vele anderen, en dan met name de luisteraars,
hebben de grootste moeite de mathematische benadering van deze Zweden te
ontcijferen. Dat geldt ook voor mij. Weliswaar hobbel ik al twee decennia
rond in de metal-carrousel, de enige noten die ik ken, eet ik. En wat een
boer niet kent, dat vret... Maar dat is zeker niet van toepassing op Opeth,
alhoewel je wel meerdere luisterbeurten nodig hebt om het organische en het
verband in Deliverance te kunnen ontdekken. Het ene moment grillig (zoals in
Masters Apprentices), het andere jazzy, ingetogen of progressief. Het
neerslachtige is evenwel een constante factor in de muziek en vooral wanneer
de groep hier een tijdje op voortborduurt komt de 'Verlossing' als vanzelf.