Wie weet dat Onno Smit en Paul Willemsen bij Beans & Fatback en de Lefties Soul Connection spelen, weten dat ze bij de titel van deze LP niet aan de eucharistieviering moeten denken, maar aan de down-from-the-south soort Goden verering, waar Jake Blues volkomen begrijpelijk het licht van ging zien. Michelle David komt uit de Amerikaanse gospel, maar zingt al een tijdje bij het hoofdstedelijke Big, Black & Beautiful. Met gitaren en percussie namen zij deze spannende plaat op, die soms, in Can’t No Grave, diep in de Mississippi delta afdaalt, waar Bootleg-whiskey en de Bijbel hand in hand gaan. In Where I’m Going wordt een bijna spookachtige sfeer neergezet, alsof de aartsengel ieder moment voor je kan staan, met niet per definitie goede bedoelingen. Geen opsmuk of overdadige productie, maar repeterende , bezwerende chants, die diep je ziel in gaan. Voor de zekerheid komende zondag toch maar eens naar de kerk.
