Een debuutplaat van bijna drie uur. Het mag op zich al een bijzonderheid heten, maar als de muziek ondermaats is, dan heb je er natuurlijk weinig aan. Toch blijken de ingenieuze jazzklanken van saxofonist Kamasi Washington van exceptioneel hoog niveau. De 34-jarige muzikant werkte al samen met Kendrick Lamar, Lauryn Hill, Chaka Khan, Herbie Hancock en ook met electro-act Flying Lotus, maar nu is daar dus een eigen album.
Zeventien dampende nummers, gefilterd uit zo’n slordige 45 (!) nummers die al op de plank lagen. De songschrijver/muzikant/bandleider speelt op dit album The Epic voornamelijk tenorsax. Zonder overdrijven is de vergelijking te maken met jazzgrootheden als John Coltrane en Ornette Coleman. Toch is Washingtons werk bovenal ook verfrissend en eigentijds. De Amerikaanse (en zijn tienkoppige begeleidingsband The Next Step) zetten op dit album letterlijk een nieuwe stap in de jazzmuziek. Het zijn stuk voor stuk lange nummers die minimaal zes minuten duren, maar de luisteraar soms zelfs een stief kwartier in volledige vervoering (Re Run Home is een willekeurig voorbeeld) brengen. Af en toe zingt een groot koor mee, soms worden de songs uitgevoerd met een groter orkest (het hectische The Ninja Tune is werkelijk prachtig): dit is free jazz zoals free jazz anno 2015 moet zijn. Maar je hoort ook gloedvolle lome, filmische souljazz, verschroeiende funk en broeierige bebop. Zonder overdrijven: The Epic is met recht een episch meesterwerk in de jazzwereld.
