Hoewel al vanaf het begin omarmt door critici en collega's als Paul McCartney en Elvis Costello, is Ron Sexsmith ondanks een inmiddels imposante rij prachtige albums, nog steeds niet echt een household name. Dat is jammer, maar de immer innemende Canadees lijkt er zelf niet wakker van te leggen. In tegenstelling tot het fraaie, maar sombere Forever Endeavour uit 2013 klinkt hij op op zijn veertiende album zelfs opvallend opgewekt. Hoewel muzikaal gelaagder en net wat robuuster, doet Carousel One qua sfeer wel wat denken aan zijn luchtige duoplaat met sideman Don Kerr (Destination Unknown uit 2005). Onder productionele leiding van de zeer ervaren Jim Scott (Wilco, Tom Petty, Tift Merritt en vele anderen werden in vijf dagen maar liefst zestien liedjes opgenomen en ingespeeld door oude rotten als Don Heffington, Bob Glaub en John McGinty. Nieuwe wegen slaat Ron Sexsmith op deze gevarieerde plaat niet in, maar hij klinkt zeer geïnspireerd en ook op de kwaliteit van de prachtige liedjes valt weer helemaal niets af te dingen. Gewoon alweer een hele goede plaat dus!
