Met zijn indrukwekkende debuut The Fine Art Of Self Destruction (2002) leek New Yorker Jesse Malin in navolging van zijn goede vriend Ryan Adams door te breken naar een groot publiek. Bruce Springsteen was onder de indruk, maar al gauw maakte Malin vooral de titel van zijn debuut waar, en volgende albums waren niet slecht, maar lieten geen stijgende lijn zijn. Dit nieuwe album klinkt gelukkig als de weg omhoog. Folk en powerpop strijden nog altijd om de voorrang, ditmaal met sterk songmateriaal, dito hooks en een goede productie.